Dit jaar is de familie vakantie voorzien in England. Maar daar ik geen voorstander ben van grote steden, en mijn vriendin graag wat quality time met de kinderen wou werd er al snel beslist dat we de vakantie gescheiden zouden starten. Terwijl Ine en de kinderen van een kleine drie dagen Londen zouden genieten zou ik de uithouding wat gaan trainen op de Ridgeway track.
Ridgeway trail: Geschiedenis
Ridgeway is een term uit de Anglo-sqxon tijd die verwijst naar oude paden die langs de hoge heuvelruggen lopen. Ze zijn onverhard en vertrouwen gewoon op de harde grond om een geschikte ondergrond te vormen. Ze vormen een directere route dan de moderne wegen die we tegenwoordig gebruiken; moderne wegen liggen meestal op meer vlakke gronden in de valleien. De Ridgeway in Engeland strekt zich uit over een afstand van 137 km van Overton Hill bij Avebury, Wilshire, tot Ivinghoe Beacon bij Tring, Buckinghamsire. De route wordt al 5000 jaar gebruikt door veel verschillende groepen mensen: reizigers, boeren en legers. In de tijd van de Saksen en de Vikingen was de Ridgeway nuttig als spoor om soldaten naar Wessex te brengen. In de middeleeuwen werd de route gebruikt door veedrijvers die dieren naar de markt brachten. De Enclosure Acts van 1750 zorgden ervoor dat de Ridgeway een meer permanent karakter kreeg en de route duidelijker werd. In 1973 werd het een National Trail, samen met 14 andere in Engeland en Wales. Het is een openbare weg.
Ridgeway trail: Filip way š
De Ridgeway trail word normaal gezien gedaan in 6 of 7 etappes. Maar daar mijn vriendin niet langer dan 2.5 dagen in Londen wou verblijven moest ik improviseren. Het grootste probleem was het juist indelen van de tocht en waar te slapen. Zeker het eerste deel licht vrij afgelegen met weinig mogelijkheden tot overnachtingen. Maar na een paar avonden puzzelen kwam ik uit op een goede verdeling van de drie dagen. Andere nieuwe uitdaging voor mij was de bagage. Ik heb reeds meerdere malen georganiseerde meerdaagse tochten ondernomen, en heb ook al vaak langere dagtochten op mijn eigen ondernomen. Maar nog nooit heb ik een meerdaagse tocht zelfstandig ondernomen. Dit geeft wel de nodige problemen naar bevoorrading en kleding, met een zware looprugzak tot gevolg. Met een volle drinkzak liep dit al vlug op tot een 7kg. Een ander probleem is dat technische lopen met veel hoogtemeters mijn favorieten zijn, snellere vlakke parkoers genieten niet echt mijn voorkeur. En laat de Ridgeway nu juist een vlakker sneller parkour zijn. Met andere woorden, een leuke uitdaging.
Dag 1: Avebury naar Westcot – 42.84km en 643 hoogtemeters.
Na een zeer vlotte overtocht met de boot richting England liet ik Ine en de kinderen in Dover achter vanwaar zij de trein naar Londen konden nemen. Mij stond er nog een lange rit te wachten naar Avebury van waaruit ik de tocht zou starten. Voor zij die klagen over de lange files in Belgiƫ geef ik het advies om eens de ring rond Londen te nemen. Daar het zondag was had ik een snelle rit verwacht, maar niets was minder waar. De reistijd op google maps bleef maar stijgen en het was uiteindelijk dik na 16u dat ik aankwam te Avebury.
Avebury is zeer gekend vanwege zijn henge en steencirkels, welke een van de grootste wonderen van prehistorisch Groot-BrittanniĆ« zijn. De henge is gebouwd en sterk veranderd tijdens het neolithicum, ruwweg tussen 2850 en 2200 voor Christus. De henge is bewaard gebleven als een enorme cirkelvormige bank en greppel, die een gebied omsluit waartoe ook een deel van het dorp Avebury behoort. Binnen de henge ligt de grootste steencirkel van Groot-BrittanniĆ« – oorspronkelijk ongeveer 100 stenen – die op zijn beurt twee kleinere steencirkels omsluit.
Omwille van deze bekendheid is het niet zo heel eenvoudig te parkeren in Avebury overdag, maar doordat het zeer afgelegen ligt is er ’s avonds amper activiteit. Na het inwinnen van wat inlichtingen in het museum is er dus grote bezorgdheid over de veiligheid van de wagen doorheen de nachten die ik afwezig zal zijn. Maar dankzij de zeer vriendelijke staf van het museum besluiten we om de wagen op een bewonersparking te zetten en laat ik mijn gegevens achter in het geval er problemen zouden zijn. Uiteindelijk is het 17u00 tegen dat ik aan mijn tocht kan beginnen.
Gezien de beperkte hoogtemeters mik ik om minstens aan 8km/h te lopen, daar het bij de start al veel later is dan ik voorzien had. Dan zal het nog een ruime 5u lopen zijn tot de B&B die ik geboekt heb. Maar al snel moet ik toegeven dat de tocht toch zwaarder zal worden dan voorzien, de rugzak weegt door en zit niet echt comfortabel tijdens het lopen. Het landschap tijdens de tocht is mooi, maar redelijk saai, zeker voor iemand die het gewoon is doorheen de Alpen te lopen. De laatste 10km moet ik dan ook nog eens de koplamp boven halen omdat het te donker word om de tocht op een veilige manier verder te zetten. Lopen in het donker is nooit echt mijn favoriet geweest, maar het maakt wel dat je meer dieren ziet. Ik zie vele konijnen, een hert en even word ik opgeschrikt door een wezel die even met mij wilt meelopen.
Het is uiteindelijk 23u tegen dat ik mijn slaapplaats bereik, waar ik nog snel even wat noodles maak en een snel bad neem, vooraleer mijn bed in te kruipen voor een korte nachtrust.
Dag 2: Westcot naar Watlington – 54.74km en 697 hoogtemeters.
Vandaag de langste afstand, maar ook de meeste tijd. Na een rustig ontbijt begin ik op mijn gemak aan de tocht, met als doel om minstens aan 8km/h de dag te vervolledigen. Daarom start ik zeer rustig en wissel ik lopen met wandelen af, op een manier die mij het gevoel geeft dat ik wel eeuwig kan blijven gaan. Vandaag wat meer van gisteren, mooie weidse landschappen maar met weinig afwisseling. Als ik dan nog eens drie uur voor de finish zonder drinken kom te vallen word het helemaal zwaar. En net zoals bij vele trails wordt ook hier de meeste fun voor het einde gehouden, want bijna alle hoogtemeters zitten hem in de laatste 15km. Ik ben dan ook doodop en uitgedroogd als ik aankom in “The fat fox Inn”, mijn tweede en tevens laatste stop op de Ridgeway trail.
Dag 3: Watlington naar Tring – 42.95km en 813 hoogtemeters.
Vandaag terug een vroege start. Met een dikke 40km te gaan de kortste dag van de trip, maar wel met de meeste hoogtemeters. Deze tocht is duidelijk aangeduid, maar toch was ik meerdere malen zeer tevreden dat ik de gpx had gedownload van komoot. Deze gpx had mij tot op heden feilloos gegidst, maar al snel krijg ik een vermoeden dat de persoon die de gpx gemaakt heeft het laatste stuk niet meer gewandeld heeft. Hele stukken zijn op de kaart gewoon een rechte lijn, terwijl in werkelijkheid het een kronkelend pad is. Met momenten wijkt het zelfs zo ver af van de werkelijkheid dat ik na 12km een verkeerd pad neem wat mij naar de zwaarste klim van de hele trip leid. Eens boven weet een vriendelijke Engelsman mijn te vertellen dat ik niet meer op de Ridgeway trail zit, maar dat dit beneden mij loopt. Lichtjes vloekend keer ik terug om beneden al snel mijn fout in te zien en de route te vervolgen. Nog twee keer loop ik bijna mis maar vind ik elke keer al snel het pad. Het pad is vandaag wat meer afwisselend en technischer wat in combinatie met mijn vermoeidheid maakt dat ik de 8km/uur langs geen kanten meer haal. Het is een kwestie van mijn eigen voort te sleuren en elke keer er een km voorbij is ontgoocheld te zijn over het gehaalde tempo. Groot is dan ook de opluchting als ik Tring bereik, iets later dan ik gehoopt had maar ook wel een kleine 3km verder dan voorzien.
Eindconclusie: De ridgeway trail is een mooie tocht met geen enkele echte moeilijke technische stukken. Om hem in de aangegeven 6 of 7 dagen te doen vind ik overdreven, drie tot vier dagen is zeker een haalbare kaart voor iedereen met een goede basis. Als hoogte training voor Manaslu zal hem niet echt bijgedragen hebben, maar het was wel een goede training in blijven doorgaan en alleen zijn (heb heel de tocht niet veel mensen tegen gekomen).
Nederlands 
English
Leuk Filip. Deze tocht zal je altijd bij blijven, want een eerste meerdaagse solo tocht waarbij je zelf alles meesleept doet dat met je. Zo heb je een mooie blijvende herinnering.