Manaslu is met zijn 8163m de op zeven na hoogste berg op aarde. De naam ‘Manaslu’ komt van het Sanskrietse woord ‘Manasa’ en kan worden vertaald als “Berg van de Ziel”.
Desondanks hij wordt gezien als één van de minst technische achtduizenders is het door de grote hoogte nog altijd een enorme zware uitdaging die zorgvuldige voorbereiding en een uitstekende fysieke conditie vraagt. Gelegen in de Gorkha Himal in het Nepalese deel van de Himalaya ga ik de klassieke noordoost wand beklimmen.
Manaslu true summit.
Sinds 2008, toen commerciële expeditie teams voor het eerst massaal klanten onder begeleiding naar Manaslu brachten, is het standaard geworden dat klimmers alleen tot aan de voor-top gaan. Wat zeker is, is dat grote aantallen mensen die denken dat ze de top van Manaslu hebben bereikt, alleen de voor-top hebben bereikt. Dit geldt niet alleen voor commerciële klanten, maar ook voor eliteklimmers. Nu, dankzij Mingma G, en in het bijzonder dankzij een van zijn klanten, de Australische avonturenfotograaf Jackson Groves, kunnen we begrijpen waarom.
Jackson was een van Mingma’s 8 klanten die de echte top bereikte. De top bereiken – hoofd- of voor-top – is geen geringe prestatie, maar Jackson had de energie en de mentale capaciteit om met een drone te vliegen en een aantal unieke en prachtige foto’s van de hoofdtop te maken. Op 8.200 m was het zijn hoogste dronevlucht ooit.
Zoals je op bovenstaande foto kunt zien, zijn er in wezen drie toppen: de belangrijkste (en echte top) aan de linkerkant, een iets lagere in het midden en een veel bescheidener bult aan de rechterkant. Deze bult noemen we de voor-top. De meeste klimmers stoppen hier ongeveer een meter onder. Tenzij je bovenop de bult klimt, kun je de andere twee toppen niet zien. Maar als je er een meter onder staat, ziet deze bult er alarmerend uit als een sneeuwrand die naar beneden zal storten als je er bovenop gaat staan. Commerciële exploitanten hebben alleen touwen bevestigd tot net onder deze bult, zonder hun klanten te vertellen dat er nog twee toppen achter liggen.
Als je rechts van de klimmer in het rood kijkt, kun je een touw zien dat een paar meter onder de rechterkant van de graat afdaalt, zodat de andere groep klimmers onder de graat kan afdalen en de traverse naar de hoofdtop kan maken. Dit is een veel veiligere aanpak dan over die afschuwelijk bochtige kam te schuifelen. Mingma G en Imagine Nepal verdienen lof voor deze kleine toevoeging aan de route, waardoor hun klanten de echte top konden bereiken. Natuurlijk hebben ze door dit extra stukje aan de route te plakken het risico iets verhoogd, maar klimmers kunnen nog steeds stoppen bij de voor-top als ze dat risico niet willen nemen. Ze hebben nu tenminste de optie om verder te gaan.
Geen enkele Belgische klimmer heeft de true summit ooit beklommen.
Tot op heden heeft nog geen enkele Belg de echte top beklommen. Het is mijn bedoeling om deze als eerste Belg te beklimmen.